شباهت ذهن ما و اشعه لیزر

تمرکز حالتی از ذهن است که قابل لمس و دیدن است. زمانی که ذهن ما قادر به تامل بر روی یک موضوع فیزیکی و روانی باشد، حالتی به وجود می آید که به آن تمرکز ذهن می گویند. تا به حال برایتان پیش آمده که در حال انجام فعالیتی باشید اما در انجام آن کیفیت لازم را نداشته باشید و یک حالت پرا کندگی در اندیشه و تفکر مربوط به آن فعالیت حس کنید؟ یا بهتر است یک مثال دیگر را بگوییم. ذهن مانند یک چراغ است. با پرتوهای پراکنده که منبع پخش آنها مستقیم از چراغ فرستاده می شود. زمانیکه به منبع پرتوها نزدیک هستید گرمای ساطع شده از چراغ را حس می کنید و ممکن است شدت درخشندگی نور چشمان شما را بزند. اما وقتی از چراغ فاصله می گیرید دیگر گرمای آن را احساس نمی کنید و در عوض پراکندگی و روشنائی پرتوها را می بینید که در جهات مختلف متساطع شده و پیرامون خود را روشن می کند. ذهن نیز اینگونه است. در جهات مختلف پراکنده می شود و دلیل آن جهت گیری به سوی اشیاء مختلف است. یعنی در حالی که در حال انجام تکالیف خود هستید، همزمان به رنگ لباسی که می خواهید بخرید فکر می کنید و بوی غذایی که مادر در آشپزخانه درست کرده را استشمام می کنید و برای شام لحظه شماری می کنید. پس این پراکندگی مانع از انجام با کیفیت و با سرعت تکالیف شما و یا مطالعه عمیق می شود. چه باید کرد؟ باید این پراکندگی را سر و سامان داد. با چه چیز؟ با انجام فعالیتی به نام تمرکز. درست مثل اشعه لیزر. تبدیل اشعه های نوری پراکنده به انوار یکنواخت و هماهنگ متصل به منبع اصلی لیزر را پدید می آورد و کاربردی غیرقابل وصف به آن می دهد. پرتوهای ذهن نیز اینگونه هستند. اگر پراکندگی آنها مهار شده و به تمرکز برسند مانند لیزر عمل می کنند. آنگاه می توانید مطمئن باشید که فعالیتی که انجام می دهید، با کیفیت، عمیق و تاثیر گذار است.