رهبری چیست؟ یک تعریف ساده این است که رهبری هنر ایجاد انگیزه برای گروهی از مردم است تا در جهت دستیابی به یک هدف مشترک عمل کنند. در یک موقعیت تجاری ، این می تواند به معنای هدایت کارگران و همکاران با یک استراتژی برای رفع نیازهای شرکت باشد.
این تعریف رهبری ضروریات توانایی و آمادگی برای الهام بخشیدن به دیگران را به تصویر می کشد. رهبری اثربخش مبتنی بر عقاید است ، اما این اتفاق نمی افتد مگر اینکه این ایده ها به روشی که آنها را به اندازه کافی درگیر می کند ، به دیگران منتقل شود تا همانطور که رهبر می خواهد آنها را عملی کنند.
به بیان ساده تر ، رهبر الهام بخش و مدیر عمل است. آنها فردی در گروه هستند که از ترکیب مهارتهای شخصیتی و رهبری برخوردار هستند و باعث می شوند دیگران بخواهند آنها را دنبال کنند.
رهبری کسب و کار
در تجارت ، رهبری با عملکرد مرتبط است و هر تعریف رهبری را باید در نظر گرفت. در حالی که این فقط به سود مربوط نمی شود ، کسانی که به عنوان رهبر مؤثر مورد توجه قرار می گیرند ، کسانی هستند که خط تولید شرکت خود را افزایش می دهند. اگر فردی در نقش رهبری انتظارات سود تعیین شده توسط هیئت مدیره ، مدیریت بالاتر یا سهامداران را برآورده نکند ، ممکن است فسخ شود.
اصطلاحات “رهبری” و “مدیریت” به صورت متناوب مورد استفاده قرار می گیرند. مدیریت به ساختار مدیریتی یک شرکت به عنوان رهبری آن ، یا به افرادی که در واقع مدیران به عنوان “رهبران” تیمهای مختلف مدیریتی اطلاق می شوند اشاره دارد.
با این وجود ، رهبری به صفاتی نیاز دارد که فراتر از وظایف مدیریتی است. برای تأثیرگذاری ، یک رهبر مطمئناً باید منابع موجود را در اختیار داشته باشد. اما رهبری همچنین شامل برقراری ارتباط الهام بخش و نظارت است – فقط برای نامگذاری سه مهارت اصلی که یک رهبر برای موفقیت باید داشته باشد.
رهبران: متولد یا ساخته شده اند؟
در حالی که به نظر می رسد افرادی هستند که طبیعتاً توانایی های رهبری بیشتری نسبت به سایر افراد دارند ، اما هر کسی می تواند با بهبود مهارت های خاص رهبر شود. تاریخ مملو از افرادی است که ، در حالی که هیچ تجربه رهبری قبلی را ندارند ، در شرایط بحرانی قدم گذاشته و دیگران را ترغیب کرده اند که مسیر پیشنهادی خود را دنبال کنند. آنها دارای صفات و خصوصیاتی بودند که به آنها کمک می کرد تا به سمت نقشهای رهبری بروند.
اریکا آندرسن ، نویسنده کتاب “Leading So People Follow” در نوشتن مجله Forbes می گوید: مانند اکثر چیزها ، توانایی رهبری در امتداد منحنی ناقوس قرار می گیرد. بنابراین واقعیت این است که اکثر افرادی که با یک معیار توانایی رهبری ذاتی شروع می کنند می توانند واقعاً رهبران بسیار خوبی شوند.
تکامل یک رهبر
استیو جابز نمونه كلاسیكی از كسی است كه با وجود به دنیا آمدن یك رهبر طبیعی ، رهبری آموخته است. پس از شروع اپل کامپیوتر با استیو وزنیاك در سال 1976 ، وی در سال 1985 هنگامی كه این شركت با رقابت شدید و اختلاف نظر داخلی در مورد مسیر آینده مشاغل مواجه بود ، توسط هیئت مدیره اخراج شد. بعداً ، پس از تأسیس استودیو Pixar Animation Studios و NeXT Computer ، سرانجام در سال 1997 به عنوان مدیرعامل توسط اپل مجدداً استخدام شد و به سمت ساخت iPod ، iPhone و بسیاری از محصولات دیگر رفت.
به گفته برخی از کارمندان سابق اپل و NeXT ، او نسبت به هر آنچه که او را ناکامی قلمداد می کرد ، تحمل ناپذیری داشت و تیاریت های ناخوشایند او چیزهای افسانه ای بود.
او ظاهراً به صداقت وحشیانه اعتقاد داشت و احساسات افراد دیگر را بی ربط می دانست. او بررسی های رسمی را با کارمندان انجام نداد و با تمجید از شغل خوبی که انجام داده بود ، صرفه جویی می کرد.
با این حال ، طبق زندگی نامه ها ، مانند “استیو جابز” ساخته والتر آیزاکسون ، در حالی که جابز بلوغ خود را به دست آورد ، سبک مدیریتی تغییر یافت. او شروع به تعدیل برخی از خصوصیات منفی خود کرد و همدلی بیشتری نسبت به دیگران نشان داد و متوجه شد که افراد محدودیت هایی دارند. به محض بازگشت به اپل ، وی مجبور شد کارمندان خود را کاهش دهد و از وی ابراز نگرانی برای خانواده های کارمندان اخراج شده اعلام شد.
جابز در 5 اکتبر 2011 در سن 56 سالگی درگذشت. حتی پس از مرگ وی شهرت و شرکت وی در این کشور زندگی می کند. مقاله اکتبر 2018 در مجله Forbes اظهار داشت: “امروز ، دقیقاً هفت سال پس از گذر [شغل] ، نام او هنوز مترادف با بینایی ، نبوغ ، مبتکر و نماد است.
بیشتر بخوانید: رهبری بزرگ باشید!
